“จะช่วยเด็กพวกนี้ไปทำไม ช่วยไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา…”
คงมีใครบางคนคิดแบบนี้…แต่เราขอถามกลับว่า
“ถ้าเราไม่ช่วยพวกเขา…ใครจะช่วย?”
สิ่งที่เราเรียนรู้จากการทำงานเพื่อเด็กมากมายตลอดหลายปีที่ผ่านมา คือ…
เราอาจไม่ได้เปลี่ยนโลกทั้งใบให้ใครคนหนึ่งได้ทันที
แต่เรา สามารถเป็นสะพานเล็กๆ ที่พาเด็กคนหนึ่ง
ข้ามจากจุดที่ลำบาก ไปยังจุดที่มีความหวัง
เหมือนกับเรื่องของ น้องจีรศักดิ์ และ น้องจีรเทพ
สองพี่น้องวัย 9 และ 6 ปี จากหมู่บ้านบนดอยสูงใน จ.เชียงราย
ที่ครั้งหนึ่ง เคยเติบโตท่ามกลางข้อจำกัดในชีวิตมากมาย
ไม่มีโอกาสได้เรียน ไม่มีเพื่อน ไม่มีพื้นที่ที่ปลอดภัยสำหรับการเติบโต
เมื่อเราได้พบเด็กทั้งสองครั้งแรก ภาพที่เห็นตรงหน้าคือเด็กชายที่นิ่งเงียบ
ไม่พูด ไม่สบตา และแทบไม่มีปฏิสัมพันธ์กับใครเลย
ร่างกายผอมบาง เสื้อผ้าเก่าๆ ขาดๆ และบ้านที่อาศัยก็ไม่ใช่ของตนเอง
แต่ภายใต้ความเงียบเหล่านั้น เราสัมผัสได้ถึงหัวใจของเด็กที่รอการดูแล และรอโอกาสบางอย่างอยู่เสมอ
วันนี้…พวกเขาได้อยู่ในที่ที่ปลอดภัยน้องทั้งสองได้เข้ามาอยู่ในหอพักที่มีพี่เลี้ยงคอยดูแล
ได้กินอาหารตรงเวลา มีเพื่อน มีสนามเล่น และได้ไปโรงเรียน
เด็กที่เคยเงียบไม่พูด ตอนนี้เริ่มเล่าเรื่องราวที่โรงเรียน
เริ่มหัวเราะ และเริ่มพูดคำว่า “ผมอยากเป็น…” ด้วยรอยยิ้มเล็กๆ
สิ่งเหล่านี้อาจดูเล็กน้อย
แต่สำหรับเด็กคนหนึ่ง นี่คือ “รากฐาน” ที่จะทำให้เขาเติบโตต่อไปได้อย่างมั่นคง
งานช่วยเหลือเด็ก…คือการลงทุนในชีวิตคนคนหนึ่งเราอาจไม่ได้เห็นผลในวันพรุ่งนี้
แต่ในอีก 5 ปี 10 ปีข้างหน้า
เด็กคนนี้อาจเป็นคนหนึ่งที่มีคุณค่า เป็นผู้ให้ และยืนได้ด้วยตัวเอง
และทั้งหมดนี้…เกิดขึ้นได้เพราะมีคนอย่างคุณ
ที่เชื่อมั่นในพลังของความเมตตา
และเลือกยื่นมือมาในวันที่เด็กคนหนึ่งยังไม่มีใคร
ขอบคุณที่ร่วมเป็นสะพานอีกหนึ่งท่อนพาเด็กน้อยจากยอดดอย
สู่โอกาสที่เขาไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้สัมผัสมาก่อน
